Αποχαιρετισμός ή Συνομιλία με τον Κ. Μόντη

Κάθε που φεύγω, Πενταδάκτυλε,
είναι που πρέπει να σε βλέπω
όσο κι αν σβήνεις λίγο - λίγο,
όσο κι αν λιγοστεύεις λίγο - λίγο
μαζί με τα χέρια μου
κι όσο κι αν θέλω Πενταδάκτυλε,
δεν έχω πια δάκτυλα να σ' αποχαιρετήσω,
γιατί ποτέ μου δεν τα σήκωσα πρωτύτερα,
να δώσω ένα χέρι,
να σπρώξω την πλάτη σου,
για να τους αποσήσεις!