Ο καιόμενος

'Καίγομαι!' Φώναξε...
'Εδώ είναι μια λάμψη από σίδερο
και αίμα
κι ο ήλιος φαντάζει σαν σπίθα
από άχυρο.'

Το φεγγάρι βούλιαξε ολάκερο
στον πορφυρό ουρανό.

'Όσους λαμπτήρες η νύχτα αν ανάψει,
όσους αστέρες κι αν πυρπολήσει
ο πλάστης μου,
θα σβήσουν μες τη φλόγα ετούτη
που στο σώμα μου μαίνεται,
σαν χορτάρια χαμένα
απ' του Τίγρη την ορμή,
που Θεούς από βάρθρα ναών ξεκληρίζει!'

'Καίγομαι!'

Μια ψυχή σπαραγμένη απ' τη μνήμη
σφαδάζει...

ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ
Συρία, 2015

Δεν βρήκαν τίποτα σε κεινη την πολη
παρα μονο αγαλματα.
Οταν μπηκαν με τις λογχες στα χερια
στο βαθος του καμπου οι θεριστες πετρωσαν
το σταρι σκλήρυνε σαν λίθος
κι οι ψυχες τους εφυγαν
απ τα παραθυρα των καλύβων τους,
που τώρα χάσκουν ορθάνοικτες στο φως.
Από τότε τα φεγγάρια πλήθυναν,
γίναν οι ίσκιοι πιότερο έντονοι
και τα κεφάλια των πετρωμένων θεριστών
θυμίζουν κάτι απ τη νύχτα εκείνη
με τα μάτια σαν μαβιές, μεγάλες γούβες,
που χωράνε
δεκατέσσερεις νεκρούς!