Η ΠΛΕΡΩΜΗ
Όταν εγώ θα ρίχνω τα βαριά της πλερωμής νομίσματα
ένα – ένα στο τραπέζι,
εσύ, που μου εστάθης πιότερο φίλος κι απ’ τους φίλους,
πιότερο κάτω κι απ’ τους άλλους θενά σέρνεσαι
και μάταια θα γυρεύεις έκτακτες εξόδους να διαφύγεις.
Κράτησε όμως κάτι μες τη θύμηση,
το νόμισμα μου με τα ίδια
στις δυο όψεις σύμβολα γραμμένα.
Θα ’ρθει καιρός που απ’ το πουγκί σου θενά βγάλεις
το ίδιο να πλερώσεις νόμισμα με μένα
όλους αυτούς που τώρα συνωστίζονται σε μακριές ουρές,
γυρεύοντας σου επίμονα υπογραφή να δώσεις,
στους λόφους της Ιερουσαλήμ, για να με σύρουν
και να με σταυρώσουν.
"Αμνηστία", 2011
