Όλοι οι θεοί του κόσμου είναι μέσα μου
φτιαγμένοι από μαρτιάτικες βροχές και δάκρυα.
Ένα σμήνος από άστρα
καταποντίστηκε στο παράθυρο μου,
μαζί τους σκήπτρα, θρόνοι, στέμματα
από χρυσά κι αστραφτερά ρουμπίνια
Θεών των ανθρώπων.
Κι η νύχτα αυτόχειρας τα βύθισε
μες το φαρμάκι,
η αυγή αφουγκράστηκε τη θλίψη των θνητών
κι έδωσε ακτίδες και πηλό
να φτιάξουν μέσα τους είδωλα
Θεών και δαιμόνων, ημίθεων ξόανα,
ηρώων μύθους,
λίθους βαριούς ναούς για να στεριώσουν,
αηδονιών λαλήματα, βόμβους κενταύρων και βοών
ύμνους να γράψουνε γι αυτούς
και χέρια εκστατικά να υψώνονται
να τους λατρεύουν.
Θεοί του κόσμου,
μέσα μου μόνο με τους δαίμονες παλεύετε
και τα παλάτια και τα πλούτια σας μαζί
με φως σαν κύμα η αυγή
παντοτινά τα σβήνει.
