Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

2. ΤΗΣ ΧΡΥΣΤΑΛΛΟΥΣ
Στο σταυροδρόμι συνάντησα
τη Χρυσταλλού της οργής
και της οδύνης,
τη μάνα του.
Με βρήκε λαβωμένο πουλί,
να τρέχω μακριά από δω.
«Με πας πιο κάτω»;
«Σε πάω όπου θες».

Οι δρόμοι κάπου τελειώνουν,
τα σύνορα πολιορκεί η θάλασσα
και γύρω ακούγονται μόνο ριπές
από εκτελέσεις αιχμαλώτων.

Αλίμονο!
Με όρισαν πριν να υπάρξω,
το μπόι μου μετρήσαν σε χρυσό
και με πουλάν στις αγορές
του κόσμου.
Η μνήμη ξεκούρδιστη λατέρνα,
βουλιάζει στην άσφαλτο..
Κι η γη μου,
κατάσπαρτη σταυρούς
από κενοτάφια ηρώων.

«Γεια σου, στο καλό».

Φεύγοντας κοιτάχτηκα στον καθρέφτη
και διάβασα τις χαραματιές στο κούτελο:
«α-γνο-εί-ται η τύ-χη της».


*στη μάνα του αγνοούμενου

                "διέξοδος" , 2010

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Στίχοι για κάποιον ήρωα

Σε ξαναχτίζω,
μαζεύοντας τη φωνή σου
από τους τοίχους που πέτρωσε,
από τα σώματα που κέρωσε,
από το φως που αποσυντέθηκε.

Γνωρίζοντας πως η αρχή του κόσμου
ήταν ο λόγος ο αφτιασίδωτος,
χωρίς ψεγάδια.

Με τους ιριδισμούς του ήλιου
πάνω στα διάφανα νερά στο Μεσολόγγι,
με τις μικρές κυανές φωνές στο αρχιπέλαγος
και με τη στάχτη πάνω στις πέτρες στο Μαχαιρά.

Από τη συλλογή "Η φωνή", 2007, διεθνής αριθμός 978-9963-8938-1-2

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΕΞΑΝΔΡΟΥ

ΤΡΙΑ ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

1.Άγρυπνη ουτοπία, κρυφή νοσταλγία,
προαύλιο ονείρων και στεναγμών οδοδείχτες,
άναρχα και ατέλειωτα
σημάδια στον ορίζοντα,
κράχτες, φεγγίτες ουρανού και γης,
με γοητεύσατε….




2.Ανάγκη είχε η σπίθα τη δοξολογία.
Τα όνειρα του αποσπερίτη
έγιναν δέσμες λουλουδιών
κι εγώ δέσμιος των ονείρων.
Σε ποιον να προσφέρεις λίγα λουλούδια;
Δεν υπάρχει κανείς εδώ κοντά.
Η σπίθα έγινε φωτιά, έγινε καπνός…






3.Παροικία της μεγάλης σου ιδέας
είναι η γη,
εργοτάξιο στα χέρια καλλιτέχνη,
μα το κορμί, χώμα και αρμύρα,
σαν καράβι αργοναύτη,
από λιμάνι σε λιμάνι
στα τολμηρά ταξίδια
πλέει κι αποπλέει….

                                                 ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΑΔΑΜ"

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Με χαρά αποφάσισα να συμβουλεύσω ένα νεαρό ποιητή να αποφασίσει να εκδώσει τα ποιήματα του, εφόσον διαπίστωσα, πως παρόλο το νεαρό της ηλικίας του, έχει το θείο δώρο της δημιουργικότητας. Ο Αλέξανδρος, 25 χρονών, που κατάγεται από το κατεχόμενο χωριό της Επαρχίας Κερύνειας, Λάπηθος, διαπίστωσα πως μπορεί να χρησιμοποιεί τις λέξεις με μεταπλαστικό τρόπο, ώστε να πετυχαίνει ένα υψηλό συγκινησιακό αποτέλεσμα. Οι λέξεις του γίνονται σύμβολα, που αντικατοπτρίζουν το βάθος μιας ευαίσθητης ψυχής, οι εικόνες του πολλές φορές φανερώνουν μια αστείρευτη φαντασία, ένα σημαντικό χάρισμα για να γίνει κάποιος δημιουργός, ενώ συχνά βλέπουμε στην ποίηση του ένα στυλ καβαφικό, όπου τα μεγάλα φιλοσοφικά διλήμματα που θέτει, κάνουν τον καθέναν από μας να αναζητήσει αξίες πανανθρώπινες, που έχουν χαθεί στα βάθη του χρόνου. 
Χρυστάλλα Μαγγανή

Ο ΑΔΑΜ
Ο Αδάμ της ψυχής του κόσμου
είδε ότι κάποτε έρχεται με δύναμη
τούτη η θλίψη,
που δεν ξέρει το λόγο και το γιατί
δεν καταλαβαίνει, που του σχίζει την καρδιά.
Μέχρι που δεν άντεξε
και βγήκε να διασκεδάσει,
να εκμεταλλευτεί οποιονδήποτε
βρεθεί στο δρόμο του,
να τον πληγώσει και να πληγωθεί.
Μα σαν την είδε μέσα στη νύχτα,
αυτός ήταν άθεος, χωρίς ελπίδα,
κι εκείνη είχε όλες τις θρησκείες μέσα της,
και όλα τα ιερά του κόσμου,
την Ιστάρ και την Αφροδίτη,
τη Σελήνη και όλα τα όνειρα που έκανε....


ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ
Αν στο δρόμο συναντήσεις κυνηγούς
και τους ακολουθήσεις
κι ενώ πορεύεσαι μαζί μ’ αυτούς
βρεθείς κυνηγημένος,
μην απορήσεις.
Κρύψου και περίμενε.
Σύντομα κάποιος θα βρεθεί,
πιο αδύναμος
από σένα.
 
       
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Γνωρίζει άραγε η ψυχή
την ώρα του θανάτου
την ώρα που άξαφνα περνά
από τη γειτονιά του καθενός;
Θαρρώ πως γνώριζαν
τα μάτια τα δικά του.
Σαν κάποιον να κοιτούσε.
Ναι… Όχι..
Μάλλον μου φάνηκε
σε κάποιον να μιλούσε.
Έπειτα από λίγο πια –
τι παράξενο –
ήταν ο μόνος που γελούσε.

        Αλέξανδρος Αλεξάνδρου


 Από τη συλλογή του Αλέξανδρου Αλεξάνδρου "ΑΔΑΜ", 2011,ΛΕΥΚΩΣΙΑ, ISBN 978-9963-9969-0-2