ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΓΥΡΩ ΜΑΣ

Αυτοί οι άνθρωποι που βλέπουμε γύρω μας,

είναι οι ίδιοι π’ ανταμώσαμε πριν χίλια τόσα χρόνια.

Δεν έχουν αλλάξει και πολύ οι τετριμμένες όψεις τους,

μονάχα όσα ήρθανε μείναν γι’ αυτούς αδιάφορα,

όλες οι τέχνες και τα σύνεργα γι’ αυτούς εμείναν ξένα

κι ας έχουν οι καιροί αδιάκοπα κυλήσει

κι όλα όσα ξέραν γίνανε μες σε μια μέρα τίποτα

και όσα πράξαν λιώσαν σαν κερί από φλόγα.

Αυτοί υπάρχουν σε μια σφαίρα από χώμα και νερό

και κρύβουν μέσα τους βαθιά μια πέτρα,

που οι βοριάδες κι ο χιονιάς την έχουν φθείρει

κι ακόμα περιμένουνε μιαν Άνοιξη λαμπρή,

για να δοξάσουν με καμπάνες και γιορτές

ό, τι απ’ αυτούς που φύγαν έχει μείνει.

Σώστης

Σώστης

Έμενε κάτω απ' τα χείλια του
κι άρπαζε τις λέξεις
με τις δυο μισάνοικτες παλάμες
κι ύστερα τις σήκωνε
κι απίθωνε το κενό τους στο φως,
σα να κολλούσε πίσω τις ψηφίδες του άρτου
" τούτο εστί το σώμα μου".
Σαν να τον έσωζε...