Ο καιόμενος

'Καίγομαι!' Φώναξε...
'Εδώ είναι μια λάμψη από σίδερο
και αίμα
κι ο ήλιος φαντάζει σαν σπίθα
από άχυρο.'

Το φεγγάρι βούλιαξε ολάκερο
στον πορφυρό ουρανό.

'Όσους λαμπτήρες η νύχτα αν ανάψει,
όσους αστέρες κι αν πυρπολήσει
ο πλάστης μου,
θα σβήσουν μες τη φλόγα ετούτη
που στο σώμα μου μαίνεται,
σαν χορτάρια χαμένα
απ' του Τίγρη την ορμή,
που Θεούς από βάρθρα ναών ξεκληρίζει!'

'Καίγομαι!'

Μια ψυχή σπαραγμένη απ' τη μνήμη
σφαδάζει...