ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Αυτό που επίμονα αναζητάς τις νύχτες
και σ' άλλα μονοπάτια, ξεχασμένα
σε βγάζει ο κάματος απ' την καθημερνή αρμύρα,
ίσως υπάρχει μες σε στίχους περιφρονημένους.
Σαν επισκέπτης που έρχεται
απρόσκλητος τη νύχτα
κρατώντας μια μποτίλια από ουίσκι
κι εσύ την πόρτα ανοίγεις
και τον υποδέχεσαι, έκπληξη γεμάτος,
κάτι σαν φίλος ξεχασμένος,
ή κάποιος μακρινός σου συγγενής
κι έχεις να πεις μαζί του χίλια δυο,
μα ανέκφραστος, γιομάτος από θάμπος
προσμένεις κάτι που όσο κενό
απέμεινε στο χρόνο θα γεμίσει
κι ανακαλύπτεις πόσες μέρες
έτσι ανώφελα έχεις χάσει.
Κείνη την ώρα η νύχτα σκαρφαλώνει
μες τα δέντρα και το σκάει,
ενώ κυλά η αυγή τη θέση της να κλέψει
και στρέφεις ξάφνου τον απρόσκλητο
επισκέπτη για ν' ακούσεις,
που σου λέει:
"Όσο εσύ ανώφελα θα εκθειάζεσαι
στων άλλων τις ροπές,
εγώ θα καίω με τις λέξεις μου τον κόσμο".