ΡΗΤΩΡ

Στης πόλης μέσα την κατάμεστη αγορά,
πύρινους λόγους εκφωνείς, ως ρήτωρ,
πορείες κινάς με τους πολλούς,
κι απ' όσους γύρω σου ικανούς,
λαμπρότερος εσύ απ' αυτούς
και πάντα εξεχόντως αριστεύων.
Βολέψου τώρα μες σε ωραία θέατρα,
γιομάτα φλογισμένους οπαδούς που επευφημούνε,
με σθένος σε χειροκροτούν
κι εγκάρδια απ' τα βάθη της ψυχής σε χαιρετούνε.

Μα σαν η ώρα θεννα ρθει
που πάνω σε όστρακα ο λαός θα σε χαράξει
δεν θα 'χει πια για σε άλλα βάθρα ν' ανεβείς
και μόνος πια θα στρέψεις το κεφάλι
μέσα μου να καθρεφτιστείς,
ω της ψυχής στερνή κραυγή,
μόνος θ' αράξεις πια σε ξένο περιγυάλι.
Κι ό,τι θα δεις, μήπως ποτέ σου ομολογήσεις.
Εξόριστος και ξένος θεννα ζεις
που πίστεψες της ψεύτρας τούτης ζήσης.