Είπουν να γράψω τες χαρές που θμιαμοιράζ η αγάπη
τζιαι το μολύβιν έσπασεν τζει πάνω στο γινάτιν
τζι είπουν να γράψω, αγάπη μου, πόσα μαράζια κάμνει
τζι εγίνην ο ουρανός χαρτίν τζι η θάλασσα μελάνιν.
Η θάλασσα π αγάπησεν ενός βουνού την άκρην
τζιαι ξωδικλά περίλυπη, λουμένη μες το δάκρυν
τζιαι μάσιεται εξωψυσιής την κορυφήν να φτάσει
τζιαι θκια λεβέντες όμορφους του θάνατου μοιράσιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου