ΑΠΑΤΡΙΣ

Κουβαλάω τα μάτια σου
σε στρατιωτικό σακκίδιο,
περιφερόμενος σε ξένα στρατόπεδα
και σ' αγορές,
μες σε φυλές ανθρώπων αλλότριων,
σε έθνη βασανιστικά δοσμένα
σε αλλόκοτες τελετές,
όμως το στάρι σμίγει με το δάκρυ
κι όλο στενεύει ο χρόνος
στον κατάστικτο ουρανό.
Κουβαλάω τη φωνή σου
στη ματωμένη μνήμη,
μες' από άμαξες, τραίνα
και κανόνια νεκρά
και δεν μπορώ να γνωρίσω τη γενιά σου,
υιέ της Παλαιστίνης
και κόρη της Σιών.