ΡΥΑΚΙ
Αναζήτησα ένα ρυάκι
με νάμα να ξεπλύνω τις πληγές μου,
μη φοβηθείς και την καρδιά σου δεν αφήσεις
τα μάτια μου γλυκέ μου να ορίσει
κι εγίνης ποταμός
και το ρυάκι μου κατάπιες.
Ένα ποτάμι γύρεψα
τις πίκρες μου να ρίξω
μην πικραθείς
και πνίξει το μαράζι την ψυχή σου
κι από σιμά βουλήσεις να μισέψεις
κι εγίνης χείμαρος
τις πίκρες μου να πνίξεις
Κι όταν σου γύρεψα ένα χείμαρο
τον έρωτα μας μέσα ν’ αβγατίσω,
μου χάρισες τη θάλασσα
το αλμυρό φιλί σου να γνωρίσω.
ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΧΑΡΑΣ
Αν μπορούσα να κρατήσω
εκείνη τη στιγμή της χαράς,
να την παρατείνω στο χρόνο,
δια-τείνοντας την σ’ όλη τη διάρκεια του,
σ’ όλο το άπειρο των στιγμών του,
μες τους διάχυτους αιθέρες
που θριαμβολογεί μια τρομπέτα,
μες τους αγρούς της διαρκούς εξέγερσης
των παπαρούνων και των λουλουδιών,
μες τον τρελό χορό των πυρφόρων
και των άλικων νεράιδων,
ολβία θα με κράζανε και μακαρία,
μέχρι και πέρ’ από το τέλος
ετούτης της ταπεινής μου ύπαρξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου