Από τη συλλογή "το κοράκι και το δέντρο", ISBN 978-9963-8938-4-3

ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ

Η αγκαλιά σου το λίκνο της λύπης μας,
μια Παναγιά χωρίς Χριστό,
που λιτανεύει άτεκνη στους δρόμους του κόσμου.
Η θλίψη μου απόψε ένας αμύστευτος πιστός,
τα βήματα σου ακολουθεί
σε πολιτείες ξένες και σε στενορύμια άλλης γης,
που τα ιερά γκρεμίστηκαν
κι οι μύστες έχουνε πεθάνει.

Αόρατος είμαι, γύρνα να με δεις,
στα μάτια μου μονάχα στέκει ένα χάος βαθύ,
που μέσα του μπορείς ν’ ανιχνεύσεις
μια άβυσσο μνήμη.
Τα πτώματα επιθυμώ ακατάπαυστα να θάψω
των νεκρών σου νηπίων,
που μόλις αντικρίσανε το φως
στον Άδη πέσανε αφίλητα,
γιατί ο Ιωσήφ ανοραμάτιστος
ανέμελα άπλωνε τα όνειρα του στον ήλιο
και πρόλαβε ο Ηρώδης μ’ ένα σφουγγάρι να τα σβήσει.

Κι εσύ ανίερη
απ’ την εικόνα σου κατέβηκες,
άτεκνη Θεοτόκε.

Κι έμεινε ο Μεσσίας νεκρός
κι έμεινε ο Θεός άκτιστος
κι έμεινε ο κόσμος αλύτρωτος
και ο Παράδεισος αδειανός
και οι ψυχές των ανθρώπων
θλιμμένα γίνανε άστρα.


*Για τις διανοητικές διαταραχές