ΑΓΝΩΡΕΣ ΨΥΧΕΣ

ΑΓΝΩΡΕΣ ΨΥΧΕΣ

Υπήρχαν άνθρωποι εκεί μουντοί
θλιμμένοι
που κανείς δεν γνώριζε
τα πρόσωπά τους,
στα μάτια τους μεστοί καρποί
και μέσα τους τα χιόνια αιώνων χρόνων.
Πέρασαν και σταθήκαν δίπλα μου
χωρίς να με κοιτάξουν
γιατί αυτοί με γνώριζαν από καιρούς
ήπιαν μαζί μου το κρασί στο ίδιο τραπέζι
συνέφαγαν με τους θεούς που λάτρεψα
κοιμήθηκαν στις αγκαλιές των βράχων που νοστάλγησα
κι ήταν πατρίδα τους η γη
που λαχταρούσα.

Εκεί με καλοδέχτηκαν
φωνάζοντάς με αδέλφι τους
γιατί βαθειά στα σπλάχνα ένα βαρύ φορτίο κουβαλούσα.
Γιατί έζησα
μες σε πλακούντα ασθμαίνοντας
πνιγμένας
νόθοι γονείς με αναθρέψανε
μες τις κραυγές των λύκων
και σάπιο αίμα αντί μυαλό
έφερα στο κρανίο.

* Στη μνήμη των παιδιών των αμβλώσεων