Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

ΟΙ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ

Όταν οι προβολείς με σημάδευαν
κι ήταν το πρόσωπό μου
χαρτί ανοικτό στα βλέμματα του κόσμου,
σαν εικόνα Χριστού που διαπερνάται αλώβητη
από χιλιάδες μάτια,
οι σκέψεις μετέωρες φιλούσαν το φεγγάρι,
που εχάθη σε μια κούπα με ξανθό κρασί.

Μα σαν κατέβηκα απ' το βήμα
κι ως άγνωρος αναμείχθηκα στο πλήθος,
κάτι σαν πέπλο καταχνιάς
με τύλιξε απ' ανθρώπους
και μια καρδιά αδυσώπητη
με κάρφωσε σ' ένα σταυρό.