Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Τα είδωλα

Στις δακρυσμένες τις κοιλάδες της ψυχής μου,
κατασκευάζω ωραία είδωλα από άστρα,
με την πνοή και με τη σάρκα τη δοσμένη
απ' Άγιο Πνεύμα κι απ' την άχραντη Θεοτόκο
και ένα χέρι πάντα αόρατο στους ώμους,
φτερά τους βάζει και τους ονομάζω αγγέλους.

Μα σαν η νύχτα η μυριοπόθητη απλώσει
το κεντητό της με χρυσές γαζίες πέπλο
και γείρει ο ύπνος κουρασμένος μες τα μάτια
και η σελήνη αρχίσει πάλι το τραγούδι,
η ώρα ωχρή θ' απλώσει τούτο δω το χερι
και των αγγέλων μου θα πάρει τις φτερούγες.

Την ώρα εκείνη εγώ φαιδρός θα ξεφαντώνω
με της χαράς τις χρυσακτίδες ενδυμένος,
που δίχα αγγέλους η ψυχή μου θεννα μένει
κι είδωλα τέτοια δεν θα κατοικούνε εντός μου
και θα μπορώ πια με τα ίδια μου τα μάτια
μορφές ανθρώπων ν'αντικρίζω εγώ εμπρός μου.


Από τη νέα υπό έκδοση συλλογή "Στάχυα"