8.ΣΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ
“ Βεβήλωσαν τη μνήμη του Γρηγόρη Αυξεντίου γράφοντας υβριστικά συνθήματα στην προτομή του”.
Αυτός που σου πλήγιασε το σώμα
δεν είναι η φωτιά των σιδερόφραχτων Άγγλων,
μήτε ο κεραυνός από του Δία το χέρι,
που θνητούς υπερήφανους γυρεύει να κάψει.
Εγώ μιλάω για ήρωες
και το πλήθος αυτό που συνωστίζεται γύρω μου
τη φωνή μου λαμβάνει ως ήχο κουφό,
που θλιμμένος γυρνάει σε μένα ανεπίδοτος
κι ως ποτάμι από λέξεις στην άβυσσο πέφτει
Τα όνειρα σου από πάντα τα έκανες μόνος
με αγάπη απλόχερη γι' αυτούς τους ανθρώπους,
που εκδηλώσεις λατρείας σε σένα τελούσαν
απ' τα χέρια σου ψάχνοντας ακτίδες φωτός
τη νύχτα εκείνη που φλεγόσουν ολάκερος
σαν φεγγάρι ολόγιομο γι' αυτούς π' αγαπούσες.
Τι γυρεύεις αλήθεια, ένας ήρωας νεκρός
μες τη μέση του κόσμου,
που στο πάλλευκο μάρμαρο μέσα κατοίκησε
σαν Θεός που ονειρεύεται μόνος στον κόσμο
με τα πλήθη των άστρων που βυθίζονται ξέχωρα
στ' ουρανού τη θεόρατη βουβή ερημία;
Ποια πορεία κινάς κι έρημος λιτανεύεις
μ’ ένα πλήθος ηρώων δίχως χέρια ξωπίσω σου
σαν Θεών εκμαγεία κι αγάλματα μόνα
που τη θλίψη του κόσμου
περιφέρουν στα σπλάχνα τους;
Αυτός που σου πλήγιασε την ψυχή
δεν είναι οι πύρινες φλόγες
από τα στόματα των χήρων του πολέμου.
Είναι η καταχνιά των ανθρώπων
που σε ήρωες ψάχνουν αλλόφρονες
βωμούς να στεριώσουν,
μα για ήρωες όμως οι λέξεις φτηνές
και σαν κύμβαλα φρούδα
στ' αυτιά των Θεών ξεψυχούνε.
"Το κοράκι και το δέντρο", 2010
